PYTHIA

I.

PYTHIA

Bithniae locus, unde aquae calidae scaturiunt, Nicet. et Procop. l. 5.

II.

PYTHIA

Sacerdos Apollinis, caque virgo, quae Spiritu Dei adflata, responsa consulentibus dare, credebatur. Oraculum per eam sciscitandi ritum, Alex. ab Alexandro, Genial. dier, l. 6. c. 2. prolixe persequitur, e quibus haec pauca adiciam: In eo id praecipuum fuit, ut qui Oraculum consulit, brevi admodum oratione, quid velit, expenat: utque nullum Latine edatur Oraculum: neque edatur prius, quam ab imo, dum sacrificant, tota victima contremiscat: Nec capitis commotione satis est, sed omnibus illam partibus quati oportet. In quo proditur memoriae, quum infaustô die reluctantem Pythiam, et invitam Alexander cogoret; illam vi coactam, quod esset invictus, respondisse etc. Nec omittendi Pythii, Laconum legati, qui ad consulendum Oraculum Delphos mitti consuevêre. Hos in summa post Regem auctoritate suisse, et cum illis cibum cepisse, memorat Herodotus, l. 6. Vide quoque Licetum de Gemmis.

III.

PYTHIA

ludi Apollinares, in Apollinis honorem instituti, in Pythio Macedoniae loco. ob caedem Pythonis serpentis nocentissimi, aut, ut Strabo, l. 9. scripsit, hominis sceleratissimi, cognomentô Draconis. Ovid. Metam. l. 1. Agon fuit vetustissimus, Olympico Agonidignitate proximus, quamvis Apollinis illud factum fuerit Pelopeiô utique antiquius; statim enim a caeso dracone Pythiorum festum coepisse, constat ex eo, quôd cultus ibi serpens locô Numinis fuerit, ut recte Pythia etiam funebribus Ludis ascribantur. Celebrata fuisse circa Elaphebolionem mensem, seeundô quôque annô vertente Olympiadisex Thucydide discimus,

l. 4. ubi ineunte annô nonô belli Peloponnesia ci, annuas inducias inter Athenienses et Lacedaemonios pactas esse, refert, quae durârint usque ad Pythia. Vide Sam. Petitum, Comm. in LL. Atticas, l. 1. tit. 1. Cum autem complura essent certamina Pythia, clarissima tamen haec in Delphis fuêre: quoru m Auctorem quidam serpentem Pythonem, ab Apolline postea occisum; alii Apollinem ipsum fuisse aiunt. Unde Ovid. Metam. l. 1. v. 445.

Neve operis famam posset delere vetustas,

Instituit sacros celebri certamine ludos,

Pythia perdomiti serpentis nomine dictos.

Itaque occisô serpente septimâ statim die ludos peregisse dicitur, muneribus a Nymphis Parnassiis donatus. Illustres autem primô hôc certamine, cui ipse Apollo praefuit, fuisse dicuntur victores, Castor stadii cursu, Pollux pugilatu, Calais dolichô, Zetes armis, Peleus discô, Telamon luctâ, pancratiô Hercules, quos omnes lauru coronaverit Apollo. Mansitque haec sollennitas satis diu, donec Cyrrhaei circa Parnassum depraedarentur, qui munera Oraculo oblatum veniebant: Quos Eurybatus Theassalus cum Amphictyonibus aggressus vicit, Crissâque urbe eversâ, et Oraculum in pristinam restituit dignitatem, et ludos instauravit, pecuniarum praemiô constitutô. Qui in iis vicêre, Pythionicae dicti. Coeterum, ad Pythica certamina omnes Athletae, praeter Poetas, descendêre nudi: primaque corona ex esculo fuisse videtur nonnullis, ex Ovidio, cit. loc. v. 448.

His Iuvenum quicumque manu, pedibusve, rotâve

Vicerat, esculeae capiebat frondis honroem.

Nondum laurus erat ———

Postmodum ex lauro; et quidem Tempica, Aelian. Var. Hist. l. 3. c. 1. additis pomis ex Apollinis templo desumptis, Lucian. tandem ex auro, Pindar. Pyhic. Od. 2. Praefectura vero horum ludorum tanti fuit habita, ut de Hippodromo, tamquam rem ingentis praerogativae obtinuisset, adnotatum sit, quod bis iis praesederit. Philostratus in eo. Vide Commentar. in Pindari Pythia, Car. Paschalium, Coronar. l. 6. c. 25. P. Fabrum, in Agonistic. Casp. Barthium, ad Papinium Theb. l. 6. v. 9. Alios: inprimis Ioh. Marshamum Equ. Anglum, Canone Chron. Sec. XVIII. tit. Pythia: nec non infra, voce Python.

IV.

PYTHIA

urbs inter Parium et Lampsacum: Apollonius Pythieam appellat.